Al weer enige tijd terug uit het warme, zonnige en relaxte Barcelona. Opvallend was de Gaudi-gekte, knappe, leuke, bijzondere maar gekke architect, voor mij dus geen gekwijl op zijn keramiek. Hoogtepunt was voor mij misschien toch wel de bergen van Montserrat, niks geen bedevaart (klooster niet bezocht) maar gewoon lopen en lopen tot je uiteindelijk op de toppen bent, overweldigend gevoel om zo klein te zijn en je op deze mini-berg toch op het dak van de wereld te wanen. Trouwens ook een prima spot om eens je gedachten over je leventje te laten gaan en ik moet zeggen dat het er bovenaf toch anders uitziet. Waar maken we ons nu toch druk om?!
In deze week heb ik ook het boek van Shane Claiborne (hoe Jezus de wereld op zijn kop zet) voor de helft uitgelezen. Misschien heeft de rust en dit boek me nog wel hongeriger gemaakt naar een revolutie voor gerechtigheid, onvoorwaardelijkheid, gelijkheid en liefde. 2000 jaar geleden was Jezus revolutioniair en dat IS hij nog steeds, maar in hoeverre ben ik bereid om het verschil te maken en uit mijn comfortzone te komen, wat mag de revolutie me eigenlijk kosten?
Coming up: wat prikkelende phrases om tijdens het nuttigen van je hertenbout, reerug en truffels eens te overdenken.
In deze week heb ik ook het boek van Shane Claiborne (hoe Jezus de wereld op zijn kop zet) voor de helft uitgelezen. Misschien heeft de rust en dit boek me nog wel hongeriger gemaakt naar een revolutie voor gerechtigheid, onvoorwaardelijkheid, gelijkheid en liefde. 2000 jaar geleden was Jezus revolutioniair en dat IS hij nog steeds, maar in hoeverre ben ik bereid om het verschil te maken en uit mijn comfortzone te komen, wat mag de revolutie me eigenlijk kosten?
Coming up: wat prikkelende phrases om tijdens het nuttigen van je hertenbout, reerug en truffels eens te overdenken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten