Jezus was dakloos

Waar op de dagen voor kerst menig hert, haas en gans geveld werd, ontkwam ook ik hier niet aan. Sinds jaren heb ik weer eens met volle overgave overgegeven en ben ik ongeveer leeggelopen. Gelukkig was ik al vrij snel weer wat gevuld (om het vervolgens aan dierbare familie doorgegeven te hebben, sorry!).

Van mijn geplande kerstoverdenking kwam dus ook weinig meer terecht. Dit werd nog verder bemoeilijkt doordat mijn pc thuis de geest gegeven heeft. Enfin, ik zal toch nog wat van mijn (losse flodderige gedachten) naar aanleiding van Mattheus 25 weergeven…


- Toen Jezus hongerig en naakt was, maakte jij geld over naar het Leger des Heils en nog honderd en een goede doelen en zij hebben hem te eten en kleding gegeven.

- Ik zag Jezus lopen met kerst, Hij was alleen, ik wilde hem nog vragen om mee te gaan, maar dat kon helaas niet want ik had al met mijn familie afgesproken. Misschien had ik nog het nummer van een of andere opvang moeten geven, maar toen was hij al weg….

- Alles wat zij gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van Mijn broeders of zuster, dat hebben zij voor Mij gedaan. Maar ooit komt de grote vraag: wat heb jij voor Mij gedaan?

Just do it.

Back from Barca...but still on my way...

Al weer enige tijd terug uit het warme, zonnige en relaxte Barcelona. Opvallend was de Gaudi-gekte, knappe, leuke, bijzondere maar gekke architect, voor mij dus geen gekwijl op zijn keramiek. Hoogtepunt was voor mij misschien toch wel de bergen van Montserrat, niks geen bedevaart (klooster niet bezocht) maar gewoon lopen en lopen tot je uiteindelijk op de toppen bent, overweldigend gevoel om zo klein te zijn en je op deze mini-berg toch op het dak van de wereld te wanen. Trouwens ook een prima spot om eens je gedachten over je leventje te laten gaan en ik moet zeggen dat het er bovenaf toch anders uitziet. Waar maken we ons nu toch druk om?!
In deze week heb ik ook het boek van Shane Claiborne (hoe Jezus de wereld op zijn kop zet) voor de helft uitgelezen. Misschien heeft de rust en dit boek me nog wel hongeriger gemaakt naar een revolutie voor gerechtigheid, onvoorwaardelijkheid, gelijkheid en liefde. 2000 jaar geleden was Jezus revolutioniair en dat IS hij nog steeds, maar in hoeverre ben ik bereid om het verschil te maken en uit mijn comfortzone te komen, wat mag de revolutie me eigenlijk kosten?

Coming up: wat prikkelende phrases om tijdens het nuttigen van je hertenbout, reerug en truffels eens te overdenken.

Opnieuw stilte

Zo, 3 kilo tv kijken afgevallen... dat heb je van zo'n mediadieet.. enfin, het was een goede drukke, maar toch ook rustige week! De stilte zal nog een week voortdurend omdat ik morgenochtend vroeg naar Barcelona vertrek, heerlijk een paar dagen weg...

Que te vaya bien!

Silence...

Heb ik eindelijk inspiratie om te bloggen, heb ik weer besloten deze week zogenaamd te gaan "mediavasten". Dit betekend concreet dat tot zaterdag mijn internet offline is en de tv uit blijft. Dat wordt dus aantekeningen bijhouden... ben heel benieuwd wat deze week mij zal brengen. Stilte is namelijk soms oorverdovend en erg spannend!

Should I stay or should I go

Als ik mijn laatste blog bekijk zou de indruk gewekt kunnen zijn dat ik of nog steeds OP de pot zit of IN de pot verdwenen ben. Leuk hoor zo’n blog, waarom wilde ik dit ook alweer? Volgens mij omdat ik vond dat ik het voorbijrazende leven wat meer moest vast leggen… inmiddels ben ik twee postloze maanden verder…..
Wil ik dit nu echt of was het weer een soort van nieuwe hype (waar ik enthousiast aan begon en de nieuwigheid reeds weer van af is..)?
De afgelopen twee maanden bestonden voornamelijk uit: veel werk, slaap, voorbijtrekkende vlagen van griep en nog wat andere activiteiten. Blijkbaar vond ik dat ik weinig tijd had voor deze blog, jammer eigenlijk vind ik zelf want er zijn genoeg zaken gepasseerd waar ik toch even bij stil had willen staan. In ieder geval sta (of beter gezegd: zit) ik nu even stil en heb ik even tijd om mijn hernieuwde voornemens wat op een rij te zetten:

Nog (uit) te lezen:

- Open uw hart (Henri Nouwen)
- Van de kaart, het manifest van een gepassioneerde twijfelaar (Boele P. Ytsma)
- In alle redelijkheid (Tim Keller)
- Een stapel van 22 dagen dagbladen
- Life-Model (Jim Wilder)
- Geloven in de Marge (o.a. Stefan Paas)
- Wat burn-out met je doet (Pieter Dingemanse)
- 183 inkomende e-mailberichten

Nog te luisteren:

- Casting Crowns: Until the whole World hears (eindelijk een nieuw album, yeaaah!!)
- Sons of Korah: Shelter

Nog te bellen:

- veel, heel veel (verwaarloosde) mensen. Shame on me!


Slotconclusie, nog veel te doen, veel te ontdekken, veel te genieten. Over de vraag of ik verder ga bloggen hoef ik geen nacht te slapen: Yes I do. Welterusten.

Toiletkoers...

Back from Cairo and Egypt.. het was super! Meer indrukken volgen nog.
Ben enkel al een paar dagen geveld door de griep, misschien de Egyptische griep? Wie weet. Saaie dagen zijn het eigenlijk, al stomend, kiwi-etend en slapend vliegt de tijd en de lust weg. De enige lichaamsbeweging bestaat voornamelijk uit wat sprintjes naar de wc. Over sprintjes gesproken, dacht ik deze week nog mooi te kunnen “trainen” voor de aankomende damloop, helaas komt ook daar niets van terecht. Hopelijk dit weekend of begin volgende week nog wat eerste loopjes doen en dan moet het gewoon maar....
Morgen vertrek ik in ieder geval om een weekend op het IJsselmeer te zeilen, hopelijk gaan mijn interne winden snel liggen en trekt de externe wind aan. Voor nu zeil ik weer even hoog aan de wind op toiletkoers. Over en sluiten.

Eindelijk....

Ted Haggard: kruisigt hem!

Ted Haggard, moet eigenlijk gestenigd dan wel gekruisigd worden, althans als het aan sommige mensen ligt.....
Vorige week werd er in Netwerk een gedeelte van de documentaire over Ted Haggard uitgezonden. Ted Haggard is een invloedrijke voormalige Amerikaanse voorganger wiens huisgemeente vanuit de kelder uitgroeide tot een megachurch met zo’n 14.000 leden. Ted Haggard was altijd erg uitgesproken over de global warming, homoseksualiteit en abortus. In 2006 raakte hij echter in opspraak nadat hij seksueel contact had met een mannelijke prostituee en drugs gebruikte.
In beginsel ontkende dhr. alles maar gaf uiteindelijk toe. Nu jaren later zit dhr. aan de grond, is werkeloos en verhuisd met zijn vrouw en kids van het ene huis naar het andere. Ik vind het bijzonder om te zien hoe de family elkaar in deze gebrokenheid steunt en zoekt naar herstel, zonder Gods liefde zou dat echt niet gaan.
Natuurlijk zijn de daden op geen enkele manier goed te praten en is het jammer dat de hele wereld denkt: zie je nu wel, stelletje hypocriete christenen! Maar wat ik het meest jammerlijke vind is dat de liefde van veel medechristenen in deze ook ver te zoeken is. Op zijn hoogtepunten als tv-dominee (ik hou overigens niet zo van the American smile maar dat ter zijde) en voorganger van zijn kerk zijn er voldoende mensen die hem adoreren en erbij willen horen. Maar nu lijkt er niemand meer die bij hem wil zijn, wie is er nu hypocriet??
Ik vind het altijd erg bijzonder en frustrerend hoe een gemeenschap die pretendeert uit genade leven wel blijkbaar voor zichzelf genade ontvangt maar genade geven blijkt moeilijk. Waarom moet iemand die fouten maakt (dus leeft, zonder daar makkelijk over heen te stappen) in de ban gedaan, veroordeeld en misschien gestenigd worden? Dominees en voorgangers worden na dergelijke misstappen voor het leven verguisd en vaak definitief afgeschreven. Blijkbaar is het aan ons om gradaties in de zwaarte van zonde te maken en zijn wij toch zeker geroepen om te oordelen. Natuurlijk hoeft er niets goedgepraat te worden, maar als er spijt en berouw is, wie ben ik dan om in gebrokenheid geen liefde en vergeving te geven?
Ik snap niet waarom na bezinning, berouw en vergeving een dominee of voorganger zijn taak niet gewoon weer mag oppakken, volgens mij is er kracht in zwakheid! Deze taferelen maken dat ik me schaam christen te zijn, het doet pijn en maakt me tevens boos om deze hypocriete “christelijke” onrechtvaardigheid vaak te zien.
Mocht je niets te doen hebben, bang zijn dat God het te druk heeft om te oordelen en denken dat je uitermate geschikt bent om iedere wetsovertreding ongenadig af te straffen, solliciteer dan naar een beleidsfunctie bij de afdeling ongeloof, wanhoop en oordeel! Hopelijk vind je naast deze drukke functie nog tijd om de bijbel eens echt te lezen en besluit je uiteindelijk maar om samen met Ted een reintegratiebureau op te starten, zodat er naast Mercy ships ook Mercy Jobs komen!

Always on the run

Vorige week zaterdag mijn eerste hardloopwedstrijd gelopen, ondanks de te snelle start, de warmte en de neigingen steeds achter sneller lopende mensen aan te lopen, toch een mooi resultaat geboekt: 5 km – 22:05 minuten. Mijn allereerste officiele PR dus. Men zegt dat je op je hoogtepunt moet stoppen... dus… Op naar de Damloop!

Interessant om te merken in hoeverre de psyche een rol speelt met zulk soort dingen. Na 3 km begon namelijk de oorlogsvoering in mijn hoofd en lijf en werd ik bijna verleid om even te stoppen. Door te focussen op het einddoel lukt het uiteindelijk om over je eigen grenzen heen te gaan en bereik je het einddoel. Ik denk dat het op geloofsgebied ook zo werkt of zou moeten werken. Jezus is mijn verlosser en door zijn genade mag ik eeuwig leven, om echter in het hier en nu uit genade te leven blijkt toch nogals eens lastig. Vaak word ik weer afgeleid door mensen en zaken die of sneller, aantrekkelijker of .... zijn en loop ik toch weer mijn eigen loop ondanks het feit dat er niets meer te winnen valt! Groei en verandering komen altijd van binnenuit, ik denk dat de sleutel dan ook ligt in het steeds opnieuw realiseren dat Hij de overwinning behaald heeft en ik mij niet genoeg in Zijn verbazingwekkende genade kan verdiepen. Uiteraard is dit geen nieuws, maar soms gaan zaken wat meer leven en wordt het weer nieuws!

Ik zal dan ook proberen niet meer te snel te starten en samen met Hem de wedstrijd te lopen. Het zal echter een pittige, lange en fantastische loop worden, eeuwigheid kent namelijk geen finish maar gelukkig ook geen spierpijn en kramp meer!

Exhausted

Exhausted for 2 weeks now... het leven gaat door (en gelukkig maar)..

Tot snel!

Life-model #1

Na het veelbelovende voorwoord dan eindelijk het eerste hoofdstuk van het “Life-model” uitgelezen. Het komt er op neer dat ik moet weten wie ik ben en aan aantal voorwaarden moet voldoen om een volkomen mens te zijn. Voorwaarde is tevens dat ik bereid moet zijn om de werkelijkheid onder ogen te zien
zoals die is en niet zoals ik wens of juist niet wens dat hij is. Ben trouwens benieuwd hoe dit zich verhoudt tot mijn verliefdheidsperceptie.
Verder een verhaal over de essentie van het in balans komen van hart, ziel en verstand. Het hart is hierin dan het geestelijk onderscheidingsvermogen die de geestelijke werkelijkheid laat zien en de ziel wordt voornamelijk als emotie weergegeven. Het hart en de ziel blijf ik ergens toch wel lastige begrippen vinden, althans om deze nu echt goed en uitgebreid te definiëren. Ook leuk om nog eens verder over na te denken, mijn verstand zegt nu overigens dat mijn lijstje om over na te denken wel erg lang wordt. Maar ach, het voelt goed.

God wordt nogal eens als de grote tovenaar gezien, mensen hebben nu eenmaal de neiging om maar zo snel mogelijk van hun problemen en worstelingen af te komen, en ik vaak ook. Maar heb ik het lef om God ook midden in mijn moeiten
te ontmoeten?! Ik helaas niet altijd. Hmm.. Mijn lijstje wordt lang :-)

Enfin verder nog een onderscheid over A- en B- trauma’s maar dat laat ik maar even voor wat het is. Volgens dit boek heb ik namelijk een jeugdtrauma omdat ik me soms door het leven worstel, ik in beginsel dol ben op nieuwe zelfhulpboeken en worstel met slechte gewoonten. De belangrijkste voorwaarde voor herstel is het hebben van een liefdevolle community, laat ik die nu hebben! Een van de opvallendste adviezen is dat ik meer vreugde moet opbouwen en bijvoorbeeld moet glimlachen als ik tegen mensen waar ik van houd spreek.

Dus........! Mocht ik binnenkort met je praten en blij naar je kijken, dan houd ik van je!

Toch mooi die chemie

Al enige tijd word ik geplaagd door grote concentratieproblemen, soms een verhoogde hartslag en tevens een hogere bloeddruk. Desondanks moet ik zeggen dat ik me niet geheel ongelukkiger ben gaan voelen. Uit onderzoek is gebleken dat deze lichamelijke en psychische klachten veroorzaakt worden doordat mijn hersenen teveel phenylerhylamine aanmaken. Het grote punt is dat het er niet naar uit ziet dat deze aanmaak op korte termijn zal stoppen omdat deze stof het gevolg is van verliefdheid en automatisch aangemaakt wordt bij o.a. het zien en ruiken van de geliefde. JA ik ben verliefd en WIJ zijn heel gelukkig!
Anderzijds vind ik verliefdheid wel een zorgwekkend iets, de gevoelens van verliefdheid ontstaan namelijk uit een chemisch proces. Kortgezegd is het dus eigenlijk de enige positieve vorm van een psychose. Een andere zorgwekkende ontwikkeling die met dit proces gepaard gaat (en waarschijnlijk een kenmerk van totaal vertekende voorkeuren) is het feit dat ik me realiseer dat ik opeens ook allerlei vreselijke Nederlandstalige liefdesliedjes a la Guus Meeuwis aan het luisteren ben met een houding alsof hij dat natuurlijk alleen voor ons gezongen heeft, hoezo onder invloed!
Nu we toch in de roze wolken zijn, hoop ik en bid ik dat we het dan ook samen boven zullen zoeken en een in Hem zullen zijn. Een beter recept kan er niet voorgeschreven worden.
I love you Jo!

Time flies

Opeens waren we een week verder, time flies... ben nu ff heerlijk in Ouddorp letterlijk aan het uitwaaien.
Het was namelijk een drukke werkweek met bloed, zweet en bijna tranen. Met pijn en heel veel moeite uiteindelijk een minderjarige jongen met moeder in een opvang kunnen plaatsen, bijna niet te doen! minderjarige jongens zijn namelijk veels te oud en te jong tegelijk voor de meeste voorzieningen of de opvang is vol en creatief meedenken: ho maar, geen plaats in de gesubsidieerde herberg... Ik kan me daar erg druk over maken! Verder ben ik geraakt door een gesprek wat ik had met een meneer wiens leven een puinhoop was geworden na misbruik door zijn christelijke vader, aan de alcohol gegaan, recent dakloos geworden, en toen kwam het volgende dat hij zei: alles lijkt kapot, ik zie het even niet maar een ding kan niet kapot en dat is de genade die Jezus Christus mij gaf en dus is er hoop! Dit raakte me diep en was voor mij in de drukke week opnieuw een bevestiging en kracht om strijdend en biddend te werken, ook al is het voor sommige mensen slechts die druppel op de gloeiende plaat, ik ben dankbaar dat ik mag werken als maatschappelijk drupper!

Auto's zijn stom!

Gisteren mijn oude autootje opgehaald voor de laatste rit van zijn leven. Hij (Ford Ka) dus beter gezegd ‘zij’ is voor slechts EUR 34,95 afgekeurd, een koopje dus! Toen ik hem naar mijn huis bracht was ik toch wel een beetje verdrietig, het is tenslotte zo onwerkelijk om in een auto te rijden waar je niets aan merkt maar vervolgens te weten dat ze eigenlijk heel erg ziek is. Ik zal de komende weken dus op zoek moeten naar een andere auto wat erg jammer is omdat er bijna geen slechtere investeringen bestaan! Over investeringen gesproken:
ondanks mijn haat / liefde verhouding met allerlei christelijke methodieken en modellen begin ik volgende week met het doorwerken van het “Life model”. Dit model is geschreven door Jim Wilder (waar ik erg fan van ben) en is erg gericht op de ontwikkelingsfases die een mens in zijn leven doormaakt en daarnaast op de kracht van relaties / gemeenschappen. Ben heel benieuwd! To be continued…

Vanochtend opgestaan met een soort van jetlag, weet alleen niet waar ik heen gevlogen ben. Op dit moment kan ik alleen constateren dat ik een tussenlanding op mijn werk gemaakt heb en 1 hele liter koffie tot mijn beschikking dan wel gebruikt heb. Veel hersenactiviteiten lijken er op dit moment niet te zijn, word alleen geplaagd door de echo van de musical Ciske de Rat waar ik gisteravond was: Krijg toch allemoal de ………. Ik voel me zo vermoeid alleen…. Leuke musical trouwens! Het lijkt me ook goed om deze blog maar snel af te ronden en mij voor te gaan bereiden op de American Kringparty van vanavond om vervolgens minimaal 12 uur te gaan slapen, wakker te worden en dan heerlijk een eind te gaan hardlopen. Verheug me nu al op morgen! Slaap lekker alvast.

Apentrots

Vrienden zijn papa en mama geworden van een dochter. Indrukwekkend is zo’n klein wonder dat met volle overgave slaapt, drinkt, poept, plast en zich verder nog nergens zorgen over maakt! Vroeger had ik het niet zo op baby's, onhandig dat waren ze (of ik misschien)! Grappig om te zien dat ik me nu kan verwonderen over zo'n klein schepsel en het me doet beseffen hoe groot God is! Hoewel papa en mama zich niet meer kunnen voorstellen dat mensen na een bevalling nog in de evolutie kunnen geloven, zijn ze in ieder geval apentrots, en ik ook!

En ik geheel niet anders

Het afgelopen weekend weer eens gezellig een weekend in mijn ouderlijk dorp doorgebracht. Op zulke dagen vraag ik me soms ernstig af wat ik eigenlijk in de asfaltjungle in Rotterdam doe. Anderzijds heeft de stad ook zeker zijn charmes en gemakken en dit groene dorp ook zijn ongemakken. Verder heb ik me afgelopen weekend bezig gehouden met de vraag hoe het komt dat mijn leefwereld zo mijlenver verwijderd geraakt lijkt van de cultuur waarin grootgebracht ben en hoe dit zich verhoudt tot het dienen van dezelfde God. Zoveel issues waar ik vrij wel nooit meer bezig ben, zijn hier weer actueel . Praktisch bijvoorbeeld als het gaat over hele of halve noten zingen, wel of geen hoed in de kerk, wel of geen zwart pak, als gelovige zul je niet alle kleuren meer dragen enz. enz. Nu klinkt dit bij elkaar wel erg zwaarmoedig en ik bedoel het echt niet veroordelend en wil geen stigma plakken, maar ik snap het werkelijk niet meer. Het gij geheel anders lijkt zo’n andere invulling gekregen te hebben dan te leven met de gezindheid van onze Heer Jezus Christus. Natuurlijk zou deze praktische uitvoering voort moeten vloeien uit Goddelijke gezindheid, ik zal dan ook niemand hierom veroordelen. Wat mij altijd wel triggert is het feit dat dergelijke randzaken zo voor waar worden gehouden dat er weinig ruimte lijkt over te blijven voor mijn eigen waarheid, die ik uiteraard ook heb. Het gevolg is dat ik uiteindelijk omgekeerd mij bijna hetzelfde ga gedragen en ik geen haar anders ben. Ik las vanochtend Kolossenzen 2 en dat is hoopvol voor iedereen omdat het laat zien dat als wij allen de vrede van Christus de ruimte geven, we samen het Lichaam vormen en we niet meer voor mensen maar voor Hem leven. Natuurlijk is er veel meer uit deze brief te halen, maar laat ik me vandaag tot het volgende beperken:

Omdat God mij uitgekozen heeft om ik Zijn heilige ben, en Hij mij liefheeft, moet ik mij kleden in innig medeleven, in goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld. Denk dat ik dat ook vandaag maar aantrek...

Zaterdag

Er zijn dagen die ik niet wil missen, langzaam wakker worden en vervolgens op je blote voeten koffiedrinken, de kranten lezen enz…. Hoe heerlijk kan dit zijn! Dit gelukzalige moment werd echter verstoord door het zicht op mijn hardloopschoen welke mij dreigend aanstaarde en weer terug in de realiteit bracht. In september ga ik nl. de Dam tot Dam in Amsterdam lopen. Nu wil het feit dat ik op dit moment slechts in staat ben om ruim 7 km te lopen. Dit betekend dat ik nog exact 12 weken de tijd heb om het resterende gat van 9 km dicht te lopen. Als ik het omreken lijkt het wel te doen, het betekend gewoon dat ik per week 750m verder moet kunnen lopen en dat vind ik niet onredelijk. Ik vrees alleen dat deze doorrekening in de praktijk wel wat onredelijker zal gaan aanvoelen.

Hopelijk helpt deze blog me om mijzelf moed in te spreken:

I will not fail, but I still fear the day...

Methode gevraagd

Weet je wat lastig is: twee weken lang bijbelstudie doen volgens een leesrooster en daarbij ook nog eens een 5-stappige methode te hanteren! Een bijbelkringlid had dit namelijk twee weken geleden voorgesteld en ik vond het een geweldig idee, natuurlijk zou ik dit braaf gaan doen. Vanavond: de grote evaluatie!! Ik zit op dit moment moed te verzamelen welke resultaten en aantekeningen ik mee moet nemen, ik heb er namelijk geen. Uiteraard kan ik hier zelf niets aan doen, want (zegt mijn irreële brein):

- Dwangmatig bijbel lezen is religie, dus dood en stom. Het moet nu eenmaal spontaan uit liefde gaan.
- een 5-stappenmethode is uitgedacht, God werkt niet met voorwaardelijke stappenplannen en methoden, dus echt geholpen had het toch niet.
- ik had geen tijd maar heb wel heel veel goede andere dingen gedaan.
- ……………………..

Twee weken geleden was ik enthousiast over dit bijbelstudieplan en dat ben ik overigens nog steeds wel. Het jammere is dat ik er iedere dag de volgende dag mee zou beginnen.

In beginsel wordt ik vaak enthousiast van methoden, waarom weet ik niet, misschien wel door het verlangen naar en de hoop op verbetering die zulk soort methoden aankondigen of lijken te hebben, maar anderzijds ben ik er ook allergisch voor omdat ik teveel boeken zie waarin je als je dit, dit, dit en dat doet in .... dagen / stappen je vervolgens compleet gelukkig moet zijn! De praktijk is echter wat minder gelukkig. De grote valkuil is denk ik vaak dat de methode centraal komt te staan en je hard gaat werken om dat maar vol te houden en het uiteindelijke doel weer naar de achtergrond geraakt (en er maar weer een nieuwe frisse methode nodig is). Enfin, wat het voorgestelde 5-stappenplan betreft, ingewikkeld was het niet, onredelijk ook niet, hooguit wat langdradig.

Om een langdradig verhaal wat korter te maken, wat zou helpen is een methode die mij helpt om met methodes te werken en die er tevens voor zorgt dat ik dagelijks gedisciplineerd en gestructureerd bijbelstudie doe. Oh ja, die methode moet er ook nog voor zorgen dat dit harde werken ook nog voortkomt uit oprechtheid en hartsverlangen. … na alle zelfhulpboeken afgezocht te hebben, was er uiteindelijk niet een die in het laaste voorzag... en gelukkig maar. God is echter niet afhankelijk van mij en mijn prestaties, maar wil zijn prestaties met mij delen!Ik ben dankbaar dat God zich wel zonder opdracht en stappenplan zich aan zijn beloften houdt en dit de afgelopen twee weken ook heeft laten zien!

Denk dat ik dat maar meeneem vanavond….. en morgen ook....

Maar de banaan in uw eigen oog merkt gij niet?

Men neme een kooi met apen. In de kooi wordt een banaan opgehangen, daaronder staat een trapleer. Het duurt niet lang of er gaat een aap naar de trap, maar zodra hij er een voet opzet, worden alle apen natgespoten. Een poosje later probeert dezelfde aap of een andere aap het nog eens, met hetzelfde gevolg: weer alle apen nat. Als er daarna nog een aap de trap op wil, zullen de andere apen hem dat beletten.
Nu halen we één aap uit de kooi en brengen een nieuwe aap naar binnen. De nieuwe aap ziet de lekkere verse banaan en wil de trap op. Tot zijn grote schrik springen alle andere apen hem op zijn nek. Na nog een poging weet hij het al: als ik de trap op wil dan wordt ik in elkaar geslagen!
Dan halen we een volgende aap uit de kooi en weer een nieuwe gaat er in. De nieuweling gaat naar de trap en krijgt direct een flink pak slaag. De vorige nieuwe aap neemt enthousiast deel aan de afstraffing.
Een derde oude aap gaat er uit en een derde nieuwe aap komt er voor in de plaats. Hij gaat naar de trap en krijgt slaag. Twee van de apen die op hem inbeuken hebben geen idee waarom je de trap niet op mag. Oude aap vier eruit en nieuwe aap vier erin, enzovoort, totdat alle oude apen die ooit zijn natgespoten zijn verwisseld voor nieuwe. Niettemin gaat er nooit meer een aap de trap op.“Waarom eigenlijk niet, meneer?” “Dat doen we hier gewoon niet jongeman!”

Bovenstaand experiment wordt veel gebruikt als voorbeeld in de managementscene. Help!! Deze aap moet helaas erkennen hier soms wel iets van bij zichzelf te herkennen.... Misschien een idee om dit experiment eens te herschrijven in de vorm van de "gelijkenis van de christelijke bananenrepubliekjes".

Gisteravond gemeentevergadering gehad over een nieuw onderkomen van de kerk, het punt is: we moeten om diverse redenen in ieder geval een ander onderkomen. Nu lijkt er een mooie oplossing gekomen te zijn (totaal anders dan gepland) en de grote vraag is: is het Gods wil als we dit pand aankopen? kunnen we dan als gemeente nog zijn wie we nu denken te zijn? welke kansen / problemen levert dit op? Ik denk dat het antwoord simpel is, als uit nader onderzoek blijkt dat het allemaal financieel en praktisch haalbaar is, waarom wachten? Dus naast vertrouwen toch weer als dit en als dat... dan..... toch is logisch denken zeker niet onlogisch voor God! Misschien ben ik te nuchter, maar ik sluit me graag aan bij wat het dagboek (best passend toch?!) gisteren te melden had: Omdat God nogal eens op een manier komt die je niet verwacht (want stiekem heb ik het plan van uitkomst dan al bedacht), missen we soms bijna of geheel het zicht op het antwoord op onze gebeden. Wat voor kooi het ook wordt, ik hoop dat iedere nieuwe aap zich onvoorwaardelijk thuis zal voelen en zijn regenkleding thuis kan laten.

En zie, ik zag twee kikkers...

Vandaag naar de kerk geweest waar niet over “now” maar “our future” ging. Een duidelijk verhaal. Wat staat ons in de toekomst te wachten? Lees het boek Openbaring maar. Veel mensen hebben hier de afgelopen eeuwen heen al hun uitleg en profetie aan toegevoegd, met als gevolg een hoop verwarring en niet uitkomende profetieën.

Vervolgens moest ik aan kikkers denken… logisch toch?!? In India is nl. het zoveelste kikkerhuwelijk gesloten, dit om de weergoden gunstig te stemmen. Eigenlijk werd ik een beetje triest van dit bericht, hoe hopeloos en uitzichtloos moet dit zijn!

Het boek Openbaring maakt in ieder geval duidelijk dat God betrouwbaar is dwars door alle ellende, pijn en moeite heen. Er komt een dag dat hij de tranen van onze ogen zal afwissen! Tot die tijd is het aan ons om het verschil te maken en te zijn, make the most of now (and be prepared)!

Make the most of now...

Vaak vliegt, raast en rijd het leven aan me voorbij. Of is het slechts een illusie dat het leven MIJ inhaalt en juist IK degene ben die door- / dan wel weggereden is? Misschien beiden, of nog wel anders... Anyway, voor mij reden om te trachten woorden en beelden aan mijn leven te geven middels een blog.

Er zijn van die momenten dat het leven duidelijk spreekt, zo ook afgelopen week. Na een paar dagen evaluerend achter het leven aangelopen en gebaald te hebben, kwamen de volgende teksten middels mijn dagboek en e-mail binnen een paar uur los van elkaar binnen:

1. Gisteren kun je niet veranderen, je reactie op gisteren wel!

2. Blijf niet staan bij wat eertijds is gebeurd, laat het verleden nu rusten. Zie, ik ga iets nieuws verrichten, nu ontkiemt het - heb je het nog niet gemerkt? Ik baan een weg door de woestijn, maak rivieren in de wildernis. -- Jesaja 43:18-19

Kortom: wees blij en besef dat je leeft! Make the most of now......