En ik geheel niet anders

Het afgelopen weekend weer eens gezellig een weekend in mijn ouderlijk dorp doorgebracht. Op zulke dagen vraag ik me soms ernstig af wat ik eigenlijk in de asfaltjungle in Rotterdam doe. Anderzijds heeft de stad ook zeker zijn charmes en gemakken en dit groene dorp ook zijn ongemakken. Verder heb ik me afgelopen weekend bezig gehouden met de vraag hoe het komt dat mijn leefwereld zo mijlenver verwijderd geraakt lijkt van de cultuur waarin grootgebracht ben en hoe dit zich verhoudt tot het dienen van dezelfde God. Zoveel issues waar ik vrij wel nooit meer bezig ben, zijn hier weer actueel . Praktisch bijvoorbeeld als het gaat over hele of halve noten zingen, wel of geen hoed in de kerk, wel of geen zwart pak, als gelovige zul je niet alle kleuren meer dragen enz. enz. Nu klinkt dit bij elkaar wel erg zwaarmoedig en ik bedoel het echt niet veroordelend en wil geen stigma plakken, maar ik snap het werkelijk niet meer. Het gij geheel anders lijkt zo’n andere invulling gekregen te hebben dan te leven met de gezindheid van onze Heer Jezus Christus. Natuurlijk zou deze praktische uitvoering voort moeten vloeien uit Goddelijke gezindheid, ik zal dan ook niemand hierom veroordelen. Wat mij altijd wel triggert is het feit dat dergelijke randzaken zo voor waar worden gehouden dat er weinig ruimte lijkt over te blijven voor mijn eigen waarheid, die ik uiteraard ook heb. Het gevolg is dat ik uiteindelijk omgekeerd mij bijna hetzelfde ga gedragen en ik geen haar anders ben. Ik las vanochtend Kolossenzen 2 en dat is hoopvol voor iedereen omdat het laat zien dat als wij allen de vrede van Christus de ruimte geven, we samen het Lichaam vormen en we niet meer voor mensen maar voor Hem leven. Natuurlijk is er veel meer uit deze brief te halen, maar laat ik me vandaag tot het volgende beperken:

Omdat God mij uitgekozen heeft om ik Zijn heilige ben, en Hij mij liefheeft, moet ik mij kleden in innig medeleven, in goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld. Denk dat ik dat ook vandaag maar aantrek...

Zaterdag

Er zijn dagen die ik niet wil missen, langzaam wakker worden en vervolgens op je blote voeten koffiedrinken, de kranten lezen enz…. Hoe heerlijk kan dit zijn! Dit gelukzalige moment werd echter verstoord door het zicht op mijn hardloopschoen welke mij dreigend aanstaarde en weer terug in de realiteit bracht. In september ga ik nl. de Dam tot Dam in Amsterdam lopen. Nu wil het feit dat ik op dit moment slechts in staat ben om ruim 7 km te lopen. Dit betekend dat ik nog exact 12 weken de tijd heb om het resterende gat van 9 km dicht te lopen. Als ik het omreken lijkt het wel te doen, het betekend gewoon dat ik per week 750m verder moet kunnen lopen en dat vind ik niet onredelijk. Ik vrees alleen dat deze doorrekening in de praktijk wel wat onredelijker zal gaan aanvoelen.

Hopelijk helpt deze blog me om mijzelf moed in te spreken:

I will not fail, but I still fear the day...

Methode gevraagd

Weet je wat lastig is: twee weken lang bijbelstudie doen volgens een leesrooster en daarbij ook nog eens een 5-stappige methode te hanteren! Een bijbelkringlid had dit namelijk twee weken geleden voorgesteld en ik vond het een geweldig idee, natuurlijk zou ik dit braaf gaan doen. Vanavond: de grote evaluatie!! Ik zit op dit moment moed te verzamelen welke resultaten en aantekeningen ik mee moet nemen, ik heb er namelijk geen. Uiteraard kan ik hier zelf niets aan doen, want (zegt mijn irreële brein):

- Dwangmatig bijbel lezen is religie, dus dood en stom. Het moet nu eenmaal spontaan uit liefde gaan.
- een 5-stappenmethode is uitgedacht, God werkt niet met voorwaardelijke stappenplannen en methoden, dus echt geholpen had het toch niet.
- ik had geen tijd maar heb wel heel veel goede andere dingen gedaan.
- ……………………..

Twee weken geleden was ik enthousiast over dit bijbelstudieplan en dat ben ik overigens nog steeds wel. Het jammere is dat ik er iedere dag de volgende dag mee zou beginnen.

In beginsel wordt ik vaak enthousiast van methoden, waarom weet ik niet, misschien wel door het verlangen naar en de hoop op verbetering die zulk soort methoden aankondigen of lijken te hebben, maar anderzijds ben ik er ook allergisch voor omdat ik teveel boeken zie waarin je als je dit, dit, dit en dat doet in .... dagen / stappen je vervolgens compleet gelukkig moet zijn! De praktijk is echter wat minder gelukkig. De grote valkuil is denk ik vaak dat de methode centraal komt te staan en je hard gaat werken om dat maar vol te houden en het uiteindelijke doel weer naar de achtergrond geraakt (en er maar weer een nieuwe frisse methode nodig is). Enfin, wat het voorgestelde 5-stappenplan betreft, ingewikkeld was het niet, onredelijk ook niet, hooguit wat langdradig.

Om een langdradig verhaal wat korter te maken, wat zou helpen is een methode die mij helpt om met methodes te werken en die er tevens voor zorgt dat ik dagelijks gedisciplineerd en gestructureerd bijbelstudie doe. Oh ja, die methode moet er ook nog voor zorgen dat dit harde werken ook nog voortkomt uit oprechtheid en hartsverlangen. … na alle zelfhulpboeken afgezocht te hebben, was er uiteindelijk niet een die in het laaste voorzag... en gelukkig maar. God is echter niet afhankelijk van mij en mijn prestaties, maar wil zijn prestaties met mij delen!Ik ben dankbaar dat God zich wel zonder opdracht en stappenplan zich aan zijn beloften houdt en dit de afgelopen twee weken ook heeft laten zien!

Denk dat ik dat maar meeneem vanavond….. en morgen ook....

Maar de banaan in uw eigen oog merkt gij niet?

Men neme een kooi met apen. In de kooi wordt een banaan opgehangen, daaronder staat een trapleer. Het duurt niet lang of er gaat een aap naar de trap, maar zodra hij er een voet opzet, worden alle apen natgespoten. Een poosje later probeert dezelfde aap of een andere aap het nog eens, met hetzelfde gevolg: weer alle apen nat. Als er daarna nog een aap de trap op wil, zullen de andere apen hem dat beletten.
Nu halen we één aap uit de kooi en brengen een nieuwe aap naar binnen. De nieuwe aap ziet de lekkere verse banaan en wil de trap op. Tot zijn grote schrik springen alle andere apen hem op zijn nek. Na nog een poging weet hij het al: als ik de trap op wil dan wordt ik in elkaar geslagen!
Dan halen we een volgende aap uit de kooi en weer een nieuwe gaat er in. De nieuweling gaat naar de trap en krijgt direct een flink pak slaag. De vorige nieuwe aap neemt enthousiast deel aan de afstraffing.
Een derde oude aap gaat er uit en een derde nieuwe aap komt er voor in de plaats. Hij gaat naar de trap en krijgt slaag. Twee van de apen die op hem inbeuken hebben geen idee waarom je de trap niet op mag. Oude aap vier eruit en nieuwe aap vier erin, enzovoort, totdat alle oude apen die ooit zijn natgespoten zijn verwisseld voor nieuwe. Niettemin gaat er nooit meer een aap de trap op.“Waarom eigenlijk niet, meneer?” “Dat doen we hier gewoon niet jongeman!”

Bovenstaand experiment wordt veel gebruikt als voorbeeld in de managementscene. Help!! Deze aap moet helaas erkennen hier soms wel iets van bij zichzelf te herkennen.... Misschien een idee om dit experiment eens te herschrijven in de vorm van de "gelijkenis van de christelijke bananenrepubliekjes".

Gisteravond gemeentevergadering gehad over een nieuw onderkomen van de kerk, het punt is: we moeten om diverse redenen in ieder geval een ander onderkomen. Nu lijkt er een mooie oplossing gekomen te zijn (totaal anders dan gepland) en de grote vraag is: is het Gods wil als we dit pand aankopen? kunnen we dan als gemeente nog zijn wie we nu denken te zijn? welke kansen / problemen levert dit op? Ik denk dat het antwoord simpel is, als uit nader onderzoek blijkt dat het allemaal financieel en praktisch haalbaar is, waarom wachten? Dus naast vertrouwen toch weer als dit en als dat... dan..... toch is logisch denken zeker niet onlogisch voor God! Misschien ben ik te nuchter, maar ik sluit me graag aan bij wat het dagboek (best passend toch?!) gisteren te melden had: Omdat God nogal eens op een manier komt die je niet verwacht (want stiekem heb ik het plan van uitkomst dan al bedacht), missen we soms bijna of geheel het zicht op het antwoord op onze gebeden. Wat voor kooi het ook wordt, ik hoop dat iedere nieuwe aap zich onvoorwaardelijk thuis zal voelen en zijn regenkleding thuis kan laten.

En zie, ik zag twee kikkers...

Vandaag naar de kerk geweest waar niet over “now” maar “our future” ging. Een duidelijk verhaal. Wat staat ons in de toekomst te wachten? Lees het boek Openbaring maar. Veel mensen hebben hier de afgelopen eeuwen heen al hun uitleg en profetie aan toegevoegd, met als gevolg een hoop verwarring en niet uitkomende profetieën.

Vervolgens moest ik aan kikkers denken… logisch toch?!? In India is nl. het zoveelste kikkerhuwelijk gesloten, dit om de weergoden gunstig te stemmen. Eigenlijk werd ik een beetje triest van dit bericht, hoe hopeloos en uitzichtloos moet dit zijn!

Het boek Openbaring maakt in ieder geval duidelijk dat God betrouwbaar is dwars door alle ellende, pijn en moeite heen. Er komt een dag dat hij de tranen van onze ogen zal afwissen! Tot die tijd is het aan ons om het verschil te maken en te zijn, make the most of now (and be prepared)!

Make the most of now...

Vaak vliegt, raast en rijd het leven aan me voorbij. Of is het slechts een illusie dat het leven MIJ inhaalt en juist IK degene ben die door- / dan wel weggereden is? Misschien beiden, of nog wel anders... Anyway, voor mij reden om te trachten woorden en beelden aan mijn leven te geven middels een blog.

Er zijn van die momenten dat het leven duidelijk spreekt, zo ook afgelopen week. Na een paar dagen evaluerend achter het leven aangelopen en gebaald te hebben, kwamen de volgende teksten middels mijn dagboek en e-mail binnen een paar uur los van elkaar binnen:

1. Gisteren kun je niet veranderen, je reactie op gisteren wel!

2. Blijf niet staan bij wat eertijds is gebeurd, laat het verleden nu rusten. Zie, ik ga iets nieuws verrichten, nu ontkiemt het - heb je het nog niet gemerkt? Ik baan een weg door de woestijn, maak rivieren in de wildernis. -- Jesaja 43:18-19

Kortom: wees blij en besef dat je leeft! Make the most of now......