Eindelijk....

Ted Haggard: kruisigt hem!

Ted Haggard, moet eigenlijk gestenigd dan wel gekruisigd worden, althans als het aan sommige mensen ligt.....
Vorige week werd er in Netwerk een gedeelte van de documentaire over Ted Haggard uitgezonden. Ted Haggard is een invloedrijke voormalige Amerikaanse voorganger wiens huisgemeente vanuit de kelder uitgroeide tot een megachurch met zo’n 14.000 leden. Ted Haggard was altijd erg uitgesproken over de global warming, homoseksualiteit en abortus. In 2006 raakte hij echter in opspraak nadat hij seksueel contact had met een mannelijke prostituee en drugs gebruikte.
In beginsel ontkende dhr. alles maar gaf uiteindelijk toe. Nu jaren later zit dhr. aan de grond, is werkeloos en verhuisd met zijn vrouw en kids van het ene huis naar het andere. Ik vind het bijzonder om te zien hoe de family elkaar in deze gebrokenheid steunt en zoekt naar herstel, zonder Gods liefde zou dat echt niet gaan.
Natuurlijk zijn de daden op geen enkele manier goed te praten en is het jammer dat de hele wereld denkt: zie je nu wel, stelletje hypocriete christenen! Maar wat ik het meest jammerlijke vind is dat de liefde van veel medechristenen in deze ook ver te zoeken is. Op zijn hoogtepunten als tv-dominee (ik hou overigens niet zo van the American smile maar dat ter zijde) en voorganger van zijn kerk zijn er voldoende mensen die hem adoreren en erbij willen horen. Maar nu lijkt er niemand meer die bij hem wil zijn, wie is er nu hypocriet??
Ik vind het altijd erg bijzonder en frustrerend hoe een gemeenschap die pretendeert uit genade leven wel blijkbaar voor zichzelf genade ontvangt maar genade geven blijkt moeilijk. Waarom moet iemand die fouten maakt (dus leeft, zonder daar makkelijk over heen te stappen) in de ban gedaan, veroordeeld en misschien gestenigd worden? Dominees en voorgangers worden na dergelijke misstappen voor het leven verguisd en vaak definitief afgeschreven. Blijkbaar is het aan ons om gradaties in de zwaarte van zonde te maken en zijn wij toch zeker geroepen om te oordelen. Natuurlijk hoeft er niets goedgepraat te worden, maar als er spijt en berouw is, wie ben ik dan om in gebrokenheid geen liefde en vergeving te geven?
Ik snap niet waarom na bezinning, berouw en vergeving een dominee of voorganger zijn taak niet gewoon weer mag oppakken, volgens mij is er kracht in zwakheid! Deze taferelen maken dat ik me schaam christen te zijn, het doet pijn en maakt me tevens boos om deze hypocriete “christelijke” onrechtvaardigheid vaak te zien.
Mocht je niets te doen hebben, bang zijn dat God het te druk heeft om te oordelen en denken dat je uitermate geschikt bent om iedere wetsovertreding ongenadig af te straffen, solliciteer dan naar een beleidsfunctie bij de afdeling ongeloof, wanhoop en oordeel! Hopelijk vind je naast deze drukke functie nog tijd om de bijbel eens echt te lezen en besluit je uiteindelijk maar om samen met Ted een reintegratiebureau op te starten, zodat er naast Mercy ships ook Mercy Jobs komen!

Always on the run

Vorige week zaterdag mijn eerste hardloopwedstrijd gelopen, ondanks de te snelle start, de warmte en de neigingen steeds achter sneller lopende mensen aan te lopen, toch een mooi resultaat geboekt: 5 km – 22:05 minuten. Mijn allereerste officiele PR dus. Men zegt dat je op je hoogtepunt moet stoppen... dus… Op naar de Damloop!

Interessant om te merken in hoeverre de psyche een rol speelt met zulk soort dingen. Na 3 km begon namelijk de oorlogsvoering in mijn hoofd en lijf en werd ik bijna verleid om even te stoppen. Door te focussen op het einddoel lukt het uiteindelijk om over je eigen grenzen heen te gaan en bereik je het einddoel. Ik denk dat het op geloofsgebied ook zo werkt of zou moeten werken. Jezus is mijn verlosser en door zijn genade mag ik eeuwig leven, om echter in het hier en nu uit genade te leven blijkt toch nogals eens lastig. Vaak word ik weer afgeleid door mensen en zaken die of sneller, aantrekkelijker of .... zijn en loop ik toch weer mijn eigen loop ondanks het feit dat er niets meer te winnen valt! Groei en verandering komen altijd van binnenuit, ik denk dat de sleutel dan ook ligt in het steeds opnieuw realiseren dat Hij de overwinning behaald heeft en ik mij niet genoeg in Zijn verbazingwekkende genade kan verdiepen. Uiteraard is dit geen nieuws, maar soms gaan zaken wat meer leven en wordt het weer nieuws!

Ik zal dan ook proberen niet meer te snel te starten en samen met Hem de wedstrijd te lopen. Het zal echter een pittige, lange en fantastische loop worden, eeuwigheid kent namelijk geen finish maar gelukkig ook geen spierpijn en kramp meer!

Exhausted

Exhausted for 2 weeks now... het leven gaat door (en gelukkig maar)..

Tot snel!

Life-model #1

Na het veelbelovende voorwoord dan eindelijk het eerste hoofdstuk van het “Life-model” uitgelezen. Het komt er op neer dat ik moet weten wie ik ben en aan aantal voorwaarden moet voldoen om een volkomen mens te zijn. Voorwaarde is tevens dat ik bereid moet zijn om de werkelijkheid onder ogen te zien
zoals die is en niet zoals ik wens of juist niet wens dat hij is. Ben trouwens benieuwd hoe dit zich verhoudt tot mijn verliefdheidsperceptie.
Verder een verhaal over de essentie van het in balans komen van hart, ziel en verstand. Het hart is hierin dan het geestelijk onderscheidingsvermogen die de geestelijke werkelijkheid laat zien en de ziel wordt voornamelijk als emotie weergegeven. Het hart en de ziel blijf ik ergens toch wel lastige begrippen vinden, althans om deze nu echt goed en uitgebreid te definiëren. Ook leuk om nog eens verder over na te denken, mijn verstand zegt nu overigens dat mijn lijstje om over na te denken wel erg lang wordt. Maar ach, het voelt goed.

God wordt nogal eens als de grote tovenaar gezien, mensen hebben nu eenmaal de neiging om maar zo snel mogelijk van hun problemen en worstelingen af te komen, en ik vaak ook. Maar heb ik het lef om God ook midden in mijn moeiten
te ontmoeten?! Ik helaas niet altijd. Hmm.. Mijn lijstje wordt lang :-)

Enfin verder nog een onderscheid over A- en B- trauma’s maar dat laat ik maar even voor wat het is. Volgens dit boek heb ik namelijk een jeugdtrauma omdat ik me soms door het leven worstel, ik in beginsel dol ben op nieuwe zelfhulpboeken en worstel met slechte gewoonten. De belangrijkste voorwaarde voor herstel is het hebben van een liefdevolle community, laat ik die nu hebben! Een van de opvallendste adviezen is dat ik meer vreugde moet opbouwen en bijvoorbeeld moet glimlachen als ik tegen mensen waar ik van houd spreek.

Dus........! Mocht ik binnenkort met je praten en blij naar je kijken, dan houd ik van je!